به گزارش آوای اقتصاد و به نقل از خبرگزاری ایرنا
هر چند داریوش مهرجویی به عنوان فیلمساز، نویسنده و کارگردان سینما شناخته می‌شود اما در هنرهایی همچون موسیقی و نقاشی دستی بر آتش داشت.
نقاشی های تجربی مهرجویی میان منتقدان هنری از جایگاه قابل قبولی برخوردار بود. نقاشی هایی که به هیچ سبک هنری وابسته نبود و هنرمندان جهان پیرامون خود را از ذریجه تجربیات شخصی اش مشاهده می کرد.
مهرجویی آثار خود را برای نخستین بار در نمایشگاهی با عنوان عالم کبیر و عالم صغیر در سال ۱۳۹۹ در معرض نمایش عموم قرار داد.
متن نمایشگاه نقاشی خود را با بیتی از حافظ شیرازی آغاز کرد و نوشت:
کمتر از ذره نه ای پست مشو مهر بورز
تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان
مهرجویی درباره این نمایشگاه چنین نوشت: این مجموعه نقش ها ترکیبی است از دو مفهوم عالم کیهانی یا عالم کبیر (macrocosm) و عالم اتمیک یا عالم صغیر (microcosm) و این نقش ها هیچ الگویی جز تخیل من نداشته و از هیچ مکتب خاصی هم پیروی نمی کند.
می توان گفت که آثار مهرجویی نوعی زیباشناسی فنومنولوژیک یعنی پدیدارشناسی یا زیباشناسی پدیدار است. این ها اشکالی هستند که ناگهان روی بوم پدیدار شده اند و هیچ الگو، ذات و جوهری جز خودشان ندارند.
بنابراین شبیه هیچ یک از نقاشی های قدیم و جدید جدید شرقی و جدید غربی نیستند و در عین حال که از هرگونه تعبیر و تأویل می گریزند میتوان تعابیر و تاویل های بیشماری برای آنها تراشید.
داریوش مهرجویی نویسنده و کارگردان نامدار ایرانی بود که فیلم‌های مطرحی همچون هامون، دایره مینا، گاو، اجاره‌نشین‌ها، سارا، پری، لیلا، مهمان مامان و سنتوری را در کارنامه هنری خود ثبت کرده است.
وی متولد سال ۱۳۱۸ خورشیدی و از فیلم‌سازان برجسته ایران و از چهره‌های اصلی موج نوی سینمای ایران بود که علاوه بر فعالیت در عرصه سینما، به نوشتن رمان و ترجمه نیز می‌پرداخت؛ او یکی از سینماگران پر افتخار سینمای ایران در جشنواره فیلم فجر بوده به طوری که بخاطر فیلم‌های هامون و پری جایزه بهترین کارگردانی را کسب کرد و بابت سارا جایزه بهترین فیلم نامه را دریافت کرد؛ همچنین فیلم «مهمان مامان» عنوان بهترین فیلم جشنواره فجر را به دست آورده است.
داریوش مهرجویی فیلمساز، نویسنده و کارگردان به همراه همسرش خانم وحیده محمدی فر روز گذشته ۲۲ مهرماه در ویلای شخصی واقع در زیبادشت فردیس به قتل رسید.
