به گزارش آوای اقتصاد;
توافقنامه پاریس به عنوان یکی از مهمترین توافقات بینالمللی در زمینه تغییرات اقلیمی، بر لزوم اقدام جمعی برای محدود کردن افزایش دمای کره زمین تا ۲ درجه سانتیگراد تأکید دارد. ایران نیز در سال ۱۳۹۵ به این توافق پیوست و لایحه مربوط به آن به مجلس شورای اسلامی ارسال شد، هرچند که هنوز به مرحله اجرا نرسیده است.
سازمان ملل متحد روز ۳ آبان را به عنوان روز جهانی مبارزه با تغییرات اقلیمی گرامی میدارد. در این روز، تأکید بر ضرورت اقدامات مؤثر برای مقابله با تغییرات اقلیمی و افزایش تابآوری جوامع به منظور محافظت از محیط زیست و نسلهای آینده مطرح میشود.
با توجه به گزارشها، ایران یکی از گرمترین نقاط جهان است که دماهای بالای آن در تابستانها به شدت افزایش مییابد. به عنوان مثال، تراکم پوشش گیاهی در تهران بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۲۰ به طرز قابل توجهی کاهش یافته و از حدود ۳۹ هزار هکتار به ۴۷۰۰ هکتار رسیده است.
مهدی رهنما، رئیس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جو، بر این نکته تأکید دارد که تغییرات اقلیمی یک پدیده نوظهور نیست و تأثیرات آن از دوران صنعتی شدن آغاز شده است. او همچنین به افزایش دما و بروز پدیدههای حدی اشاره کرده و تأثیرات اجتماعی ناشی از این تغییرات مانند مهاجرت و افزایش مصرف انرژی را مطرح میکند.
رهنما تصریح میکند که مردم باید مسئولیت اجتماعی خود را در قبال محیط زیست بپذیرند و به روشهای سازگاری با شرایط آب و هوایی توجه کنند. با توجه به تاریخچه اقلیمی ایران، ضرورت تابآوری و سازگاری با کمبود منابع آب و شرایط نامساعد جوی به وضوح مشهود است.
او میافزاید که مسئولان باید با آگاهیرسانی مناسب و همکاری با مردم، برنامههای مؤثری برای مقابله با آثار منفی تغییرات اقلیمی طراحی کنند. از سوی دیگر، تغییرات اقلیمی یک مسأله جهانی است که نیاز به تلاشهای مشترک از سوی همه دارد.
تغییرات اقلیمی نه تنها چالشی برای نسل حاضر بلکه مسئلهای برای نسلهای آینده نیز خواهد بود. بنابراین، باید با همکاری و مسئولیتپذیری، گامهایی مؤثر در جهت کاهش تأثیرات منفی آن برداشت.
