به گزارش آوای اقتصاد;
در سالهای اخیر، مسئله چابکسازی ساختارهای بروکراسی یکی از موضوعات اصلی در دولتها بوده است، اما در عمل این موضوع با چالشهای زیادی مواجه شده است. یکی از دلایل این ناکامی، عدم تمایل ساختارهای دولتی به کاهش تصدیگری و قدرت است. این مشکل به ویژه در حوزه فرهنگ با وجود موازیکاری نهادهای مختلف، تاثیرات منفی بیشتری دارد.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان بزرگترین نهاد فرهنگی کشور با چالشهای بسیاری در زمینه بروکراسی و هماهنگی با نهادهای موازی مواجه است. قوانین فرهنگی نیز عموماً قدیمی و اجرایی شدن آنها دشوار است. در این راستا، گزارشهای اخیر درباره نهادهای موازی قرآنی و فعالیتهای آنها در برنامههای فرهنگی نیز به تنگناهای موجود اشاره دارد.
مساجد به عنوان کانونهای فرهنگی و هنری، در حالی که انتظار میرود نقش مؤثری در تربیت و فرهنگسازی جامعه ایفا کنند، با مدیریت چندین نهاد مواجهاند. نهادهایی مانند مرکز رسیدگی به امور مساجد، ستاد هماهنگی کانونهای فرهنگی هنری مساجد، و سازمانهای دولتی و خیریه، هر کدام مسئولیتهای خود را دارند و این امر به موازیکاری و تداخل در وظایف منجر شده است.
مرکز رسیدگی به امور مساجد که در سال ۶۸ تأسیس شد، با هدف سیاستگذاری و هماهنگی مساجد ایجاد شده است، اما وظایف گستردهاش به تنهایی نمیتواند پاسخگوی نیازهای متنوع مساجد باشد. این مرکز میتواند با ساماندهی بهتر، نقش مؤثری در هماهنگی فعالیتها و کاهش هزینهها ایفا کند.
از طرفی، کانونهای فرهنگی هنری مساجد که با هدف مقابله با تهاجم فرهنگی تأسیس شدند، با وجود ادعای داشتن بیش از ۲۷ هزار شعبه، در عمل با مشکلاتی مانند عدم فعالیت و محدودیتهای بودجهای روبهرو هستند. این کانونها میتوانستند به پایگاههای فرهنگی موثری تبدیل شوند، اما در عمل با چالشهای جدی در برنامهریزی و اجرا مواجهاند.
در نهایت، به نظر میرسد نیاز به بازبینی سیاستهای کلی در زمینه فعالیتهای فرهنگی در مساجد وجود دارد. ساماندهی و تعیین یک متولی واحد میتواند به کاهش موازیکاریها و افزایش کارایی فعالیتهای فرهنگی کمک کند.
